نحوه ی برخورد با بیمار اسکیزوفرنی در مرحله حاد بیماری در منزل
بیماری اسکیزوفرنیا ماهیت عود کننده دارد. در هرحمله عود بیماری، علائم متعددی از جمله توهم و یا هذیان بروز می کنند.همراه با این علائم ، تغییر رفتار به صورت های گوناگون در بیمار به وجود می آید.مثلا ممکن است فرد بیقرار شده و رفتاری توأم با پرخاشگری پیدا کند.
. شناخت علائم هشدار دهنده پیش از عود بیماری به خانواده کمک می کند تا زودتر و به بهترین شیوه خود را برای مقابله و کنار آمدن با شرایط بحرانی ناشی از عود بیماری آماده نمایند . وجود آمادگی قبلی سبب کاهش فشار روانی بر مراقب و اعضاء خانواده می شود.
منظور از علائم هشدار دهنده، علایمی هستند که خفیف بوده و قبل از عود شدید بیماری بروز می کنند.
منظور از شرایط بحرانی حالتی است که بیمار عصبی و پرخاشگر بنظر می رسد و هر آن ممکن است به کار خشنی دست بزند.
استفاده از روشهای زیر به شما کمک می کند تا از بدتر شدن وضعیت جلوگیری کنید:
- 1- تا جائی که می توانید آرام باشید.
- 2- تحریک های خارجی را به حداقل برسانید. به عنوان مثال تلویزیون و رادیو را خاموش نمائید .
- 3- شمرده شمرده و آرام صحبت کنید و سعی کنید به او دستور ندهید.
- 4- خودتان بنشینید و سعی کنید بیمار را تشویق به نشستن و صحبت کردن کنید. به صورت نشسته با بیمار صحبت کنید.
- 5- بالای سر یا پشت سر بیمار قرار نگیرید و فاصله خودتان را با او حفظ کنید.
- 6- تا حد امکان وسایل تیز و برنده و یا اشیائی را که به راحتی قابل پرتاب شدن هستند، از دسترس دور نگه دارید.
- 7- از او بخواهید که در مورد حالات روحی خودش مانند ترس و نگرانی صحبت کند. در این حالت سعی نکنید که او را مجاب یا متقاعد کنید که اشتباه می کند.
- 8- از در گوشی صحبت کردن یا پچ پچ کردن با دیگران در مقابل بیمار خودداری کنید.
- 9- از بیان جملاتی مثل «چرا مثل بچه ها رفتار می کنی» «اصلاً این گونه که تو می گویی نیست». «این چه کاری است که می کنی » اجتناب کنید.
- 10- در مورد نحوۀ رفتار با فرد در شرایط بحرانی با سایر اعضای خانواده صحبت کنید و با هم به تفاهم برسید، تا در چنین شرایطی تمامی اعضای خانواده بدانند که چگونه باید رفتار کنند.
- 11- مسیر حرکت یا خروج بیمار رااز منزل سد نکنید.
- 12- او را تشویق کنید که با شما یا فردی که رابطه خوبی با او دارد به بیمارستان برود.
- 13- اگر نتوانستید بیمار را آرام کنید و شرایط خطرناک برای بیمار یا سایر اعضای خانواده وجود داشت با پلیس 110 تماس بگیرید.
- 14- از آدرس و تلفن خدمات اورژانس یا مراکز روانپزشکی که دارای اورژانس هستند مطلع باشید.
- 15- حتی‌الامکان تلفن پزشک معالج بیمار یا مددکار اجتماعی بیمارستان روانپزشکی را در دست داشته باشید.
- 16- بدانید که در این مواقع از چه کسانی اعم از دوست ،اقوام یا همسایگان می توانید تقاضای کمک نمائید.
خونسردی خود را حفظ کنید و بدانید که شما قبلاً نیز با چنین موقعیت‌هایی روبرو شده‌اید و قادر بوده اید وضعیت بحرانی را کنترل نم
